Hoe ik de helft van mezelf verloor

Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Yassin Boudhan en dit is mijn verhaal. Eten is altijd een

passie van mij geweest. Ooit woog ik ruim 120 kilo en met veel pijn en moeite heb ik de strijd

tegen de overtollige kilo's overwonnen. Lees hier mijn volledige verhaal. Als ik het kan, dan kan jij

het ook!

Het heeft mij veel moeite gekost om dit op papier te zetten, maar achteraf gezien ben ik blij dat ik

de stoute schoenen heb aangetrokken. Lang, heel lang, heb ik getwijfeld om mijn verhaal met de

buitenwereld te delen. ‘Waarom zou ik weer terugdenken aan die onzekere dikkerd die ik was?’

Voor mij was het een tijdperk uit mijn leven dat ik achter mij heb gelaten. Ik ben trots op hetgeen

wat ik tot dusver bereikt heb, maar ik ben mij de afgelopen jaren steeds meer gaan realiseren dat

ik een ‘voorbeeld’ voor mensen in mijn directe omgeving ben geworden. Een voorbeeld klinkt gelijk

zo overdreven, maar ik heb hen laten zien dat niks onmogelijk is mits jij er voor de volle 100%

voor gaat! De afgelopen tijd ben ik in mijn eigen verleden gedoken om mijn verhaal één keer en zo

duidelijk mogelijk met de buitenwereld te delen.

Mijn doel? Met mijn verhaal wil ik laten zien wat ervoor nodig is om het roer volledig om te gooien.

Mensen hebben vaak het gevoel dat zij er alleen voor staan tijdens het gevecht naar hun

persoonlijke doel. Juist die mensen wil ik helpen en laten zien dat het mogelijk is! Tijdens deze reis

zullen zij op sommige punten vastlopen, maar dat is slechts één van de stappen die hoort bij de

reis naar het einddoel. Ik wil mensen motiveren en duidelijk maken dat alles wat zij voor ogen

hebben haalbaar is, mits zij de juiste mindset hebben en wilskracht en doorzettingsvermogen

tonen. Soms deed het pijn om terug te denken aan bepaalde momenten in mijn leven, maar als ik

jullie niet meeneem naar mijn pijnlijkste momenten, zullen jullie ook niet begrijpen waarom ik

deze strijd ben aangegaan.

"Al mijn emoties"

Het was een lange reis en ik ben nog steeds onderweg, maar waar ben ik eigenlijk begonnen?

Toen een kleine Yassin op 18 mei 1991 ter wereld kwam was er nog niks aan de hand. Tot mijn

vijfde levensjaar woonde ik in Marokko en zo lang als dat ik mij kan herinneren hou ik al van eten.

Al mijn emoties gingen wel gepaard met eten en ik hanteerde niet bepaald kleine porties. Ik weet

nog goed dat mijn moeder vroeger altijd ontbijt voor mij maakte. Een gemiddeld ontbijtje dat mijn

moeder maakte bestond uit twee eieren, twee eetlepels olijfolie en twee sneetjes brood. Dit was al

een stevig ontbijt voor een jochie van 4 a 5 jaar, maar ik nam hier toen al geen genoegen mee.

Waar eten was, daar was ik en al snel kwam ik erachter dat mijn oma een minuut of 25 na mij

ging ontbijten. Stiekem schoof ik bij mijn oma aan om daar ‘gezellig’ aan mijn tweede ontbijt te

beginnen. Ik vertelde mijn oma natuurlijk niet dat ik 25 minuten geleden al ontbeten had en ik

kwam daarom ook langs voor de ‘gezelligheid’. Die gezelligheid kon mij eigenlijk gestolen worden

want ik deed het natuurlijk voor het eten. Zoals jij begrijpt is dit niet gebruikelijk voor een kind

van 5 jaar.

Zonder dat ik er erg in had

Toen ik 6 was en inmiddels in Nederland woonde, ging ik op voetbal. Om het maar even zacht uit

te drukken en binnen de voetbaltermen te blijven was ik niet echt een kilometervreter, ik vratliever andere dingen;) Ik was zo’n type voetballer die lekker wachtte tot de bal naar mij toe kwam

in plaats van andersom. Wanneer het laatste fluitsignaal klonk, was het mijn tijd. In de kantine

kwam ik tot mijn recht. Doordat ik dacht dat ik goed bezig was, beloonde ik mezelf met een

dubbele portie patat oorlog en een heerlijke milkshake. In de avond trok ik ook nog een zak chips

open om mezelf nog extra te belonen na zo’n ‘intensieve’ voetbalwedstrijd. Zonder dat ik erbij stil

stond vlogen de kilo’s eraan en begon het op te vallen. Ik stond toen al bekend als het dikkerdje

die als laatst zijn positie mocht kiezen.

Ondertussen ging ik natuurlijk ook naar school, maar dat was niet altijd even makkelijk voor mij.

Het was voor mij in het begin heel erg wennen in Nederland. Doordat ik in Marokko geboren ben

sprak ik de taal in het begin slecht en ik voelde mij onbegrepen. Op school zagen zij mij als die

verlegen dikkerd die zijn kleding altijd veel te groot kocht. Toch zijn er ook veel momenten die een

lach op mijn gezicht toveren als ik terugdenk aan mijn schooltijd. Helaas wegen deze momenten

niet op tegen de negatieve ervaringen die ik heb ondervonden. Zo weet ik nog goed dat ik tijdens

de gymles of pauzes altijd als laatste gekozen werd. Deze ervaringen hebben een dusdanige

impact gehad op mijn onzekerheid en de rest van mijn leven.

Het vertrouwen in mezelf

Op de middelbare school was het niet veel beter, integendeel. Mijn onzekerheid nam met de dag

toe waardoor ik het vertrouwen in mezelf ook begon te verliezen. Het slechtste wat ik kon doen,

deed ik. Ik ging het accepteren dat ik er zo uitzag en begon alles weg te lachen. Ik heb gedurende

de jaren veel opmerkingen betreft mijn uiterlijk gehad, maar na verloop van tijd begon ik die ook

te accepteren. Sterker nog, ik ging eraan meedoen. Ik accepteerde het als mijn vrienden en

andere jongens uit de buurt tijdens een partijtje voetbal mij ‘boellie’ (afgeleid van bolle) noemde

en ik keek eerder verbaasd op als zij mij Yassin noemde.

Na een jaar of twee overleven op de middelbare school begon ik een heel klein beetje schijt te

krijgen aan wat iedereen van mij dacht. Mijn broer, die drie jaar ouder is, ging zo nu en dan naar

de sportschool en deed daar aan krachttraining. Mijn broer en ik deden vrijwel alles zelfstandig en

betrokken elkaar niet echt bij onze dagelijkse activiteiten. Toch wekte zijn krachttrainingen mijn

interesse en ik ging het ook proberen. Toen ik begon had ik totaal geen idee waar ik mee bezig

was, maar ik en veel andere mensen in de sportschool zagen dat ik een stuk sterker was dan mijn

leeftijdsgenoten. EINDELIJK!! Eindelijk iets waarin ik kon uitblinken. Iedere week ging ik weer iets

omhoog in gewicht en daardoor werd ik dus sterker. Dit motiveerde mij om door te gaan, want ik

moest natuurlijk wel de sterkste blijven.

Los van de ‘intensieve’ krachttrainingen had ik mijn slechte gewoontes qua eten en de

hoeveelheden nog steeds niet losgelaten. Sterker nog, ik ging meer eten! Iedere dag zat ik ver

boven mijn dagelijkse caloriebehoefte. Mede hierdoor was ik zo sterk. Van alle kanten werd mij

verteld dat ik veel eiwitten moest eten na het trainen, want anders zouden mijn spieren niet

groeien. Het werd voor mij een gewoonte om een familiebak van één kilo stracciatella kwark in

mijn holle kies te stoppen. Die stracciatella kwark was overigens alleen voor mijn spieren. Die

pizza of kapsalon daarna at ik als beloning voor het harde sporten. Zoals jij ziet had ik totaal geen

idee waar ik mee bezig was. Ik nam alles één op één over van mensen in de sportschool en ging

nooit zelf op onderzoek uit.

Mijn diepste punt

Deze lifestyle hield ik vrij lang vol. Door de krachttrainingen voelde ik mij sterker dan ooit en

daardoor kreeg ik iets meer zelfvertrouwen. In de sportschool dan, want buiten de gym voelde ik

mij alles behalve zelfverzekerd. Mijn onzekerheid nam voornamelijk tijdens vakanties de overhand.

In de jaren 2010 tot en met 2013 gingen wij eens per jaar voor 6 weken naar Marokko. Tijdens

deze vakanties stond ontspanning centraal. Ontspanning ging voor mij altijd gepaard met lekker

en vooral heel veel eten. Ik weet nog goed dat mijn vrienden en familie mij vaak meevroegen naar

het strand. Mijn creativiteit werd toen behoorlijk op de proef gesteld, want ik moest iedere dag

weer met een nieuw smoesje komen om niet mee te gaan. Normale activiteiten die voor veel

mensen vanzelfsprekend zijn zoals naar het strand gaan, je shirt uittrekken, laten insmeren etc.

waren voor mij een hel! Dit soort ervaringen en confrontaties stapelde zich op gedurende de jaren

en maakte mij steeds ongelukkiger. Na de vakantie in 2013 bereikte ik mijn dieptepunt en woog ik

ruim 122 kilo.

Ik was er klaar mee!

Na die vakantie van 2013 was ik er eindelijk klaar mee! Het heeft even mogen duren, maar het

moment was dan eindelijk daar! Ik besloot het roer volledig om te gooien en een nieuwe versie

van mijzelf te worden.

Ik kwam terug van mijn heerlijke vakantie uit Marokko en ik had wat extra bagage meegenomen.

Niet in mijn koffer, maar om mijn middel.. Ik was namelijk ruim 10 kilo aangekomen. Alsof dat al

niet erg genoeg was, paste ik de helft van mijn kledingkast ook niet meer. Zelfs mijn XXXL T-shirts

konden mijn zwembandjes niet meer verbergen. Ik weet nog goed dat ik voor de spiegel van mijn

kledingkast stond en niet meer wist wat ik aan moest doen. Vanaf dat moment moest het anders!

In eerste instantie ging ik ervoor om mijn vakantiekilo’s kwijt te raken. Voordat ik naar Marokko

ging woog ik 110 kilo en dacht ik dat die 110 kilo bij mij paste. Tenminste, die belachelijke

gedachte maakte ik mijzelf wijs. Mensen zeiden ook wel is tegen mij dat ik stevig was, maar dat

het mij ‘stond’. Achteraf gezien weet ik dat die mensen dat zeiden om mij toch een goed gevoel te

geven. Hoe erg ik ook probeerde om mijn overgewicht goed te praten, als ik mijzelf in de spiegel

aankeek ging ik kapot. Ik walgde van mijn uiterlijk en voelde mij alles behalve zelfverzekerd.

Ondanks het feit dat ik al een lange tijd aan krachttraining deed, zaten de overtollige kilo’s nog

steeds aan mijn lichaam. Ik had mezelf aangeleerd om 4 a 5 keer per week aan krachttraining te

doen.

De basis en liefde voor krachttraining was er dus al, alleen mijn liefde voor te veel eten ook.

Doordat ik dacht dat mijn krachttrainingen wel goed waren ging ik mezelf verdiepen in de voeding.

Ik begon met wat voor mij op dat moment het meest logisch was, namelijk zo ‘clean’ en min

mogelijk eten. Ik at veel eiwitten, groente en fruit en dronk geen frisdranken meer, eigenlijk alleen

nog maar water.

Na 3 a 4 weken tijd was ik al 10 kilo kwijt! Ik dacht bij mezelf ‘oke, ik ben mijn vakantiekilo’s nu

kwijt en nu heb ik mijn doel behaald’. Dit was echter het stemmetje van de duivel die tegen mij

sprak. Wat ik namelijk echt dacht was, ‘Yassin, even serieus man, je weegt 110 kilo en bent 176cm. Jij kan en mag niet tevreden zijn want jij bent nog steeds veel te dik!’ Vanaf toen realiseerde

ik mij dat het afvalproces een zware psychologische strijd met mezelf zou worden doordat ik al van

kleins af aan de slechte gewoonte had om altijd te veel te eten. Ik ging over veel dingen dieper

nadenken. Waarom at ik eigenlijk altijd te veel? Simpel, omdat ik van eten hou! Maar hey,

iedereen houdt van eten. Is dat dan een excuus om het lichaam zo te misbruiken tot jij op een

punt komt dat jouw gezondheid eronder gaat lijden? Voor mij was het antwoord duidelijk,

namelijk: NEE!

Ik kende mezelf niet anders dan dat dikke jongetje die op alles wel een excuus had. Jullie kennen

ze vast wel: ‘Ik had een langzame stofwisseling, ik had zware botten, zo was mijn bouw nou

eenmaal’ en ga zo maar door. Daarnaast geloofde ik ook nog steeds dat die pot stracciatella kwark

na mijn training goed voor mij was, want daar zaten eiwitten in. Ik las op internet dat ik snelle

koolhydraten na de training moest eten voor het beste resultaat. Dit soort kreten vond ik heel

interessant, maar ik wilde begrijpen waarom het zo werkt. Die instelling, het altijd maar willen

weten waarom iets zo werkt, heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik mij in vrijwel alle aspecten van

training en voeding ben gaan verdiepen.

Diëten, je hebt er niks aan..

Zo heb ik tal van diëten geprobeerd. Misschien kennen jullie ze wel; het koolhydraatarme dieet,

het eiwitdieet, het vetarme dieet, het vastendieet en ga zo nog maar even door. Ik ben de diëten

niet alleen gaan volgen, maar ik ben mezelf ook gaan verdiepen in alle beweringen die de diëten

claimen. Zo beweren verschillende diëten dat wanneer jij om de twee uur eet, jouw metabolisme

versnelt en juist dát ervoor zorgt dat jij afvalt. Maar huh, ik heb ook het vastendieet gevolgd en

binnen dat dieet werkt het heel anders. Daar eet jij voor een lange periode niks, waarna jij een

goede maaltijd eet en vervolgens weer een langere periode niks eet. Zoals jij ziet is dit

tegenstrijdig met elkaar, maar vrijwel alle diëten die ik heb geprobeerd hebben geleid tot

gewichtsverlies. Ik vond de beweringen van diëtisten altijd super interessant, maar ook

tegenstrijdig. Daarom heb ik ervoor gekozen om mij in al deze beweringen te verdiepen en zo heb

ik geleerd deze beweringen in de juiste context te plaatsen.

Laat ik even voorop stellen dat ik niks tegen diëten heb! Waar ik echter wel fel op tegen ben zijn

diëten die jou laten denken dat specifieke macronutriënten de schuld zijn van overgewicht. Ik

spreek namens mijzelf als ik zeg dat ik het niet vol ga houden om de rest van mijn leven bepaalde

voedingswaren te schrappen. Na tal van diëten te hebben geprobeerd begon ik gelijkenissen te

zien tussen verschillende diëten en zodoende begon ik patronen te herkennen. Ieder dieet bestaat

uit een bepaalde structuur die ervoor zorgt, mits jij het goed uitvoert, dat jij minder calorieën gaat

eten. Dit is de overkoepelende basis van elk dieet! He He, mijn kwartje leek eindelijk te vallen.

Mijn relatie met eten.

Voordat mijn kwartje viel maakte ik de veelvoorkomende, en ik denk herkenbare fout om bepaalde

producten uit te sluiten. Ik ging eten waar ik misschien wel het meeste van hield vermijden.

Chocola, brood, wraps, chips, pizza en alles wat in de frituurpan kan probeerde ik zo lang mogelijk

te vermijden. Doordat ik dit deed bouwde ik een sterk verlangen op naar ‘ongezond’ eten. Als ik

dan met mezelf de afspraak maakte om één stukje chocola te eten, vrat ik gelijk vier repen weg.Zo ging dat met alles.. Als ik dan een gezellig avondje naar familie of vrienden ging en er stonden

lekkere dingen op tafel, dan barstte ik los. Ik bleef maar vreten tot het moment dat ik er misselijk

van werd, en geloof mij, dat kon wel even duren.

Door dat klote stemmetje in mijn hoofd die zei dat ik het toch al verpest had door één keer uit de

bocht te vliegen, bleef ik soms voor dagen zo vreten. Ik dacht bij mijzelf ‘Yassin, dit is niet

normaal! Jij bent niet aan het afvallen om vervolgens weer helemaal los te gaan en alles te vreten

wat los en vast zit’

. Ik leefde toen heel erg met een alles of niets mentaliteit. Het was of geen

koek, of een heel pak koek. Of twee pakken, dat lukte mij ook met gemak..

Meer kennis is meer macht!

Het was tijd om mij nog meer te verdiepen in voeding. Ik wilde precies weten wat het effect van

een bepaalde voedingsstof op het menselijk lichaam heeft. Ik had geen zin meer om weer jankend

naar bed te gaan als ik mezelf weer eens liet gaan. Ik had geen zin meer om mij kapot te schamen

voor mijn ongezonde relatie met voedsel én ik had al helemaaaal geen zin om terug te gaan naar

die oude Yassin van ruim 120KG!!

Na tig onderzoeken en online seminars over voeding, training en lifestyle van de beste

onderzoekers en geleerden te hebben gevolgd, heb ik mezelf een stuk wijzer gemaakt. Bekende

namen zoals, Alan Aragon, Lyle Mcdonald, Brad schoenfield, Eric Helms, Alberto Nunez en vele

anderen deden mij beseffen hoeveel er nog te leren valt. Dankzij de kennis die ik via hen opdeed

kon ik verklaren waarom mijn lichaam op bepaalde manieren reageerde op bepaalde

voedingsproducten. Maar daar hield het voor mij nog niet op! Ik ging mij steeds verder verdiepen

en zodoende kwam ik erachter dat eten niet alleen invloed heeft op het lichaam, maar ook sterk

samenhangt met bepaalde emoties en gedachten.

Zo ontdekte ik dat hersenen bepaalde voeding direct associeert met bepaalde gebeurtenissen in

jouw leven. Ken jij dat gevoel dat jij bijvoorbeeld iets eet wat jouw oma vroeger altijd voor jou

maakte en dat jij dan eventjes een flashback ervaart en zo dat moment van vroeger als het ware

herbeleeft?

Door deze ‘ontdekking’ ben ik mij verder gaan verdiepen in het brein, oftewel de hersenen. De

bron achter al onze daden en acties. Ik heb ontelbaar veel uren besteed aan dit onderwerp en ik

kan jullie er veel over vertellen, maar het belangrijkste wat ik mee wil geven gaat over ons

zelfbeeld.

Ons zelfbeeld wordt gecreëerd door acties en gedachten uit het heden, maar ook uit het verleden.

Voor mij was het belangrijk dat ik niet in die negatieve gedachten van vroeger bleef hangen. De

gedachten over die onzekere dikzak moesten eruit en ik ging meer nadenken over mijn

droomlichaam. Wie wou ik worden en hoe ging ik dat bereiken? Ik wilde die jongen zijn waar

mensen tegenop kijken! Ik wil die jongen zijn die anderen inspireert! Ik wil die jongen zijn die

negativiteit bestrijdt met positiviteit! Nadat ik mijn zelfbeeld wist te veranderen geloofde ik er voor

de volle 100% in dat ik ooit op een dag mijn droomlichaam zou bereiken. Door alle kennis toe te

passen en vooral in mijzelf te geloven, was ik ervan overtuigd dat ik er wel zou komen en heeft het

mij gebracht waar ik vandaag de dag ben.Kortom, ik heb mijzelf alle kennis toegereikt om elk doel te bereiken dat ik maar voor ogen heb.

Alles, maar dan ook echt alles draait om zelfbeeld! Hoe jij jezelf ziet leidt tot hoe hij jezelf gaat

gedragen, en hoe jij jezelf gedraagt leidt tot jouw resultaat.

Dankbaar

Uiteindelijk ben ik dankbaar en heel trots dat ik van elk obstakel tijdens mijn reis geleerd heb en

dat ik als hoofdcoach bij Ruggengraat honderden mensen heb mogen helpen bij het behalen van

hun persoonlijke doelen! Ik wil mensen laten zien dat het bestaat om de vrijheid te hebben om

alles te eten en dat er geen ‘goed’ of ‘slecht’ bestaat. Iedereen heeft het in zich om te bereiken

wat hij of zij voor ogen heeft, mits je er voor de volle 100% voor gaat. Dankzij mijn transformatie

mag ik nu dagelijks andere mensen gelukkiger maken en voor mij is er niks mooier dan dat! Ik

hoop dat ik mensen met dit verhaal kan inspireren en motiveren om te vechten voor hetgeen dat

zij voor ogen hebben. Ik dank jullie voor jullie aandacht en als jullie vragen hebben dan help ik

uiteraard graag!

Jullie zullen je misschien wel afvragen waarom ik mijn verhaal zo uitgebreid mogelijk post.

Tegenwoordig zie jij ze overal, resultaat verhalen waarin mensen in een relatief korte tijd

gigantische resultaten behalen. Mijn fit-journey heeft echter langer geduurd. Bij mij ging het van

alles fout doen, naar volledig de controle in eigen hand hebben om mijn vooraf gestelde doelen te

behalen. Hiervoor was geen artikel te lang en geen obstakel te hoog! Ik kan mezelf met trots in de

spiegel aankijken en zeggen dat ik er in ieder geval alles aan heb gedaan om mijzelf de kennis toe

te reiken en deze ook in praktijk te brengen. Ik ben super benieuwd naar jullie reacties en ik hoop

je in de toekomst te helpen!